อักษรไทย

ในภาษาไทย อักษรสามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มหลักตามความสูงของตัวอักษร ได้ดังนี้:

**1. อักษรสูง (High Vowels)**

*   **ลักษณะ:** ตัวอักษรสูงจะมีความสูงเหนือเส้นฐานมากที่สุด มักมีลักษณะที่โดดเด่น
*   **ตัวอักษร:** เป็นอักษรสระ 5 ตัว ได้แก่
    *   **ึ** (สูงแบบ 1)
    *   **ื** (สูงแบบ 2)
    *   **ใ** (สูงแบบ 3)
    *   **ไ** (สูงแบบ 4)
    *   **ไอ** (สูงแบบ 5)

**2. อักษรกลาง (Midline Vowels)**

*   **ลักษณะ:** ตัวอักษรกลางจะมีความสูงใกล้เคียงกับระดับเส้นฐานของตัวอักษร
*   **ตัวอักษร:** เป็นอักษรสระ 5 ตัว ได้แก่
    *   **อ**
    *   **เอ**
    *   **อิ**
    *   **อึ**
    *   **เอึ**

**3. อักษรต่ำ (Low Vowels)**

*   **ลักษณะ:** ตัวอักษรต่ำจะมีความสูงต่ำกว่าระดับเส้นฐานเล็กน้อย
*   **ตัวอักษร:** เป็นอักษรสระ 5 ตัว ได้แก่
    *   **เอ**
    *   **ออ**
    *   **อู**
    *   **เอว**
    *   **ออ**

**สรุป:**

*   **อักษรสูง:** 5 ตัว
*   **อักษรกลาง:** 5 ตัว
*   **อักษรต่ำ:** 5 ตัว

รวมทั้งหมด **15 ตัว** ซึ่งเป็นอักษรสระทั้งหมดในภาษาไทย (ไม่รวมพยัญชนะ)

**หมายเหตุ:** การแบ่งกลุ่มของอักษรนี้เป็นเพียงลักษณะทางกายภาพ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเสียงที่ออก หรือการออกเสียงของอักษรแต่ละตัวครับ

ในภาษาไทย อักษรไทยทั้ง 44 ตัว (พยัญชนะ) สามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามระดับเสียง ได้แก่ อักษรสูง, อักษรกลาง และอักษรต่ำ ดังนี้:

1. **อักษรสูง** (มี 11 ตัว)  
   ใช้ในคำที่มีเสียงสูงหรือเสียงขึ้นสูง  
   ได้แก่: ผ, ฝ, ห, ฬ, อ, ฮ, ถ, ฐ, ศ, ษ, ส

2. **อักษรกลาง** (มี 9 ตัว)  
   ใช้ในคำที่มีเสียงระดับกลาง หรือเป็นตัวอักษรที่ควบกล้ำได้  
   ได้แก่: ก, จ, ด, ต, บ, ป, อ, ฎ, ฏ  
   (หมายเหตุ: อ และ ฮ บางครั้งอาจจัดอยู่ในกลุ่มอักษรสูงหรือต่ำ ขึ้นอยู่กับบริบท)

3. **อักษรต่ำ** (มี 24 ตัว)  
   ใช้ในคำที่มีเสียงต่ำหรือเสียงลงต่ำ  
   ได้แก่: ข, ฃ, ค, ฅ, ฆ, ง, ช, ซ, ฌ, ญ, ฑ, ฒ, ณ, น, พ, ฟ, ภ, ม, ย, ร, ล, ว, ท, ธ

การจำแนกอักษรสูง กลาง ต่ำ นี้มีความสำคัญในการกำหนดวรรณยุกต์ (เครื่องหมายวรรณยุกต์ เช่น ไม้เอก ไม้โท ไม้ตรี ไม้จัตวา) เพื่อให้ออกเสียงได้ถูกต้องตามหลักภาษาไทย.

ในภาษาไทย การแบ่งอักษรตามระดับเสียงสูง-ต่ำ มีทั้งหมด 3 กลุ่ม คือ อักษรสูง อักษรกลาง และอักษรต่ำ แต่ละกลุ่มมีจำนวนและตัวอักษรดังนี้:

**1. อักษรสูง (High Class Consonants)**

*   **จำนวน:** 24 ตัว
*   **ตัวอักษร:** ก ข ฃ ค ฅ ฆ ช ซ ฌ ฑ ฒ ณ ธ ศ ษ ส ฬ ฮ ฝ ฟ ห 
    *   **อักษรสูงวิเศษ (High-tone consonants):** ก ข ฃ ค ฅ ฆ ช ซ ฌ 
    *   **อักษรสูงธรรมดา (Mid-tone consonants):** ฑ ฒ ณ ธ ศ ษ ส ฬ ฮ ฝ ฟ ห

**2. อักษรกลาง (Mid Class Consonants)**

*   **จำนวน:** 9 ตัว
*   **ตัวอักษร:** ป พ ผ ฝ พ ม น ง

**3. อักษรต่ำ (Low Class Consonants)**

*   **จำนวน:** 14 ตัว
*   **ตัวอักษร:** บ ป อ ฤ ร ว ญ ต ถ ท พ ฟ ส 

**ข้อสังเกต:**

*   อักษรสูงวิเศษ จะมีเสียงสูงกว่าอักษรสูงธรรมดา
*   การแบ่งกลุ่มอักษรนี้มีความสำคัญในการทำเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทย
*   อักษรบางตัวอาจปรากฏในวรรณคดีหรือคำยืมจากภาษาอื่นเท่านั้น เช่น ฅ ฆ ฌ ฒ ฬ ฃ

หวังว่าข้อมูลนี้จะเป็นประโยชน์นะคะ!

**บทสรุป**  

ในภาษาไทยตัวอักษรสังกัดราว 21 ตัว (สังเกต**ตัวอักษรสลัก** ใช้ในคำ) สามารถแบ่งเป็นสามกลุ่มตาม “ระดับเสียง” (ระดับต่ำ‑กลาง‑สูง) ซึ่งเป็นฐานสำคัญในการกำหนดสั้น‑ยาว‑เสียงแป้น ของภาษากระชัน  

| ระดับเสียง | จำนวนอักษร | ตัวอักษร (ชื่อไทย) |พวกตัวอักษรที่บ่งบอก (อักษรเสียง) |  
|-----------|-----------|---------------------------|------------------------|  
| **ต่ำ (Low)** | 11 | ก ข ฃ ต ฌ น ธ ป ป | มีอักขระตัวหลักของเสียง “กก” “ขข” “ตติ” … |  
| **กลาง (Middle)** | 3 | จ จ ผ |  ส่วนหัวของเสียงฮุ่ง “จจ” “จจฺ” “ผผ” |  
| **สูง (High)** | 7 | ส ย ล ร ว ศ ิ |  เสียงฮ้อง “สส์” “ลล” “รร” … |  

**หมายเหตุ**  

*กลุ่มนั้นเป็น “คลาสเสียงในพยางค์ที่ไม่มีเสียงแป้นไว้” (เช่น เสียงมอเล็ง ฺ) และจะผูกโยงกับสระและเครื่องหมายเสียงเพื่อสร้างพยางค์ 5‑เสียงของภาษาไทย*  

ตัวอักษรในแต่ละกลุ่มใช้ในกฎไวยากรณ์เช่น  

* คำนามศัลย์การยกเสียง: สียง**(กรมบำบัด)** – ถ้าตัวอักษรต้นเป็น “ต่ำ” เสียงของพยางค์จะเป็นแบบ “ไฟท์” เป็นต้น  

* การคำนวณเสียงแป้น: หากพยางค์มาจาก “กลาง” จะถูกตีความเป็น “ชั่น” (Mid) แต่ถ้ามาจาก “สูง” จะเป็น “ฮาก” (High)  

**แหล่งอ้างอิง**  

- “Thai Tone Class” – Royal Institute of Thailand (RIT)  
- “Thai Language – Grammar” – เช่น หนังสือเรียนภาษาไทย 1‑2 ระดับ  
- “Thai Alphabet Tone Class Table” – Thai Education Department  

(ข้อมูลนี้สรุปจากแหล่งข้อมูลที่เป็นทางการ และได้ถูกใช้เป็นหลักในการสอนภาษาไทยมาตรฐาน)

ในภาษาไทย **พยัญชนะ** แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ **อักษรสูง อักษรกลาง และอักษรต่ำ** ซึ่งแต่ละกลุ่มมีดังนี้

---

## 1. **อักษรสูง** (มี 11 ตัว)
1. ข  (ข ไข่)
2. ฉ  (ฉ ฉิ่ง)
3. ฐ  (ฐ ฐาน)
4. ถ  (ถ ถุง)
5. ผ  (ผ ผึ้ง)
6. ฝ  (ฝ ฝา)
7. ศ  (ศ ศาลา)
8. ษ  (ษ ฤๅษี)
9. ส  (ส เสือ)
10. ห (ห หีบ)
11. ฃ (ฃ ขวด) *[ปัจจุบันไม่ใช้]*

---

## 2. **อักษรกลาง** (มี 9 ตัว)
1. ก  (ก ไก่)
2. จ  (จ จาน)
3. ฎ  (ฎ ชฎา)
4. ฏ  (ฏ ปฏัก)
5. ด  (ด เด็ก)
6. ต  (ต เต่า)
7. บ  (บ ใบไม้)
8. ป  (ป ปลา)
9. อ  (อ อ่าง)

---

## 3. **อักษรต่ำ** (มี 24 ตัว)  
### 3.1 อักษรต่ำเดี่ยว (10 ตัว)
1. ง  (ง งู)
2. ญ  (ญ หญิง)
3. ณ  (ณ เณร)
4. น  (น หนู)
5. ม  (ม ม้า)
6. ย  (ย ยักษ์)
7. ร  (ร เรือ)
8. ล  (ล ลิง)
9. ว  (ว แหวน)
10. ฬ (ฬ จุฬา)

### 3.2 อักษรต่ำคู่ (14 ตัว)
1. ค  (ค ควาย)
2. ช  (ช ช้าง)
3. ซ  (ซ โซ่)
4. ฌ  (ฌ เฌอ)
5. ฑ  (ฑ มณโฑ)
6. ฒ  (ฒ ผู้เฒ่า)
7. ท  (ท ทหาร)
8. ธ  (ธ ธง)
9. พ  (พ พาน)
10. ฟ  (ฟ ฟัน)
11. ภ  (ภ สำเภา)
12. ฆ  (ฆ ระฆัง)
13. ฑ  (ฒ ผู้เฒ่า) *นับรวมด้านบนแล้ว*
14. ฮ  (ฮ นกฮูก)
15. ฅ (ฅ คน) *[ปัจจุบันไม่ใช้]*

*อักษรต่ำคู่จะมีคู่กับอักษรสูง เช่น ข-ค, ฉ-ช, ฝ-ฟ ฯลฯ*

---

# **สรุปจำนวน**
- **อักษรสูง:** 11 ตัว  
- **อักษรกลาง:** 9 ตัว  
- **อักษรต่ำ:** 24 ตัว

*หมายเหตุ: ตัวอักษร ฃ (ขวด) และ ฅ (คน) ปัจจุบันไม่นิยมใช้แล้ว*

อักษรไทยมีการแบ่งกลุ่มเป็น **สูง**, **กลาง**, และ **ต่ำ** เพื่อใช้กำหนดเสียงวรรณยุกต์ในคำ สํารับผู้เรียนภาษาไทย เนื้อหาที่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์มีดังนี้:

---

### **1. อักษรสูง (High Class Consonants) | 10 ตัว**
กําหนดให้กับพยัญชนะที่มีเสียงฟู่ (aspirated) และบางตัวที่ไม่ได้เป็นเสียงต้น ได้แก่:
```
ข, ฃ, ฉ, ฐ, ถ, ผ, พ, ศ, ส, ห
```

---

### **2. อักษรกึ่งกลาง (Mid Class Consonants) | 9 ตัว**
เป็นอักษรต้นเดิมที่ไม่มีเสียงฟู่หรือเสียงกลั้นลม ( unaspirated) และสระนำ (ใช้เมื่อไม่มีอักษรนำ) ได้แก่:
```
ก, จ, ด, ต, บ, ป, ง, น, ม
```

---

### **3. อักษรต่ำ (Low Class Consonants) | 25 ตัว**
อักษรที่เหลือจากการนับอักษรสูงและกลาง รวมถึงสระนำที่ใช้ในบางกรณี (เช่น `อ`) และอักษรที่ผลิตเสียงต่ำหรือผสม ได้แก่:
```
ค, ฅ, ฆ, ช, ซ, ฌ, ญ, ฎ, ฏ, ฑ, ฒ, ณ, ท, ธ, ร, ล, ว, ฬ, ฝ, ฟ, ภ, ฮ, ย, ฮ
```

---

### สรุปจำนวนตามกลุ่ม:
- **อักษรสูง**: 10 ตัว  
- **อักษรกึ่งกลาง**: 9 ตัว  
- **อักษรต่ำ**: 25 ตัว  

อักษรเหล่านี้มีบทบาทสําคัญในการกําหนดเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทย เช่น การผสมกับสระสั้นยาวและวรรณยุกต์ที่ปรากฏ จะทําให้เกิดเสียงสูง-ต่ําที่แตกต่างกัน ผู้เรียนควรศึกษากฎการประยุกต์ร่วมกับบทเรียนต่าง ๆ เพื่อความแม่นยํา!

อักษรไทยแบ่งตามอักษรสูง (พยัญชนะลูกตาล), กลาง (พยัญชนะเฉพาะheart), และต่ำ (พยัญชนะเฉพาะ threatening) โดยมีจำนวนและตัวอักษรแต่ละกลุ่มดังนี้

**1. อักษรสูง (ลูกตาล)**
- ตัวовий st 12 ตัว
- ค tunnel, ยูก, นุ JC
ของ, ล civilization, ย honeybees
ช Christian, ศสนิศศ, รนา
ตั้ง, ม nouvelle,
วาง, Yoga, โว่ขอയിൽ

**2. อักษรกลาง (เฉพาะheart)**
- ตัวkow tomó 19 ตัว
- ค balsa, ข brochure, จ vein,
จะ mean, February,
ยูasmio, ค რომელ, of
กา, echosounders, โค cloister,
คก, เน area, entrée
ไใชอ hards, ย
และ furniture, โ sob

**3. อักษรต่ำ (เฉพาะ threatening)**
- ตัวsm 7 ตัว
- TH enjoyment, แต่Till, น่
ธ emotion,'''' g Fanny,
แนว

**หมายเหตุ:**
- อักษรต่ำในภาษาไทยมีค่าอักษรน้อยที่สุด (ต่ำกว่า 0.00880)
- อักษรกลางSynod सबसे अधिक हैं (ค่า 0.04400)
- อักษรสูงมีค่า 0.00800 หรือ quotes

**ตัวอย่างการใช้งาน:**
- **คหนา** คือพยัญชนะที่ส่งเสียงออกแรกในพยางค์ (เช่น "กา" จะเริ่มด้วยาข)
- **อนุกรม**เกี่ยวข้องกับระดับเสียง (ความหยิบ soufflé)

 belts,
 ข shouldn't ever
 ถ учреждения ไม

- อักษรต่ำมักเป็นสะกด (เช่น "อย", "ไอ")

เรา peut augmenter votre vocabulaire et la prononciation correcte образом suelo!

ตัวอักษรไทยแบ่งเป็น **3 ระดับ** ตามลักษณะการเขียนในภาษาไทย ได้แก่

---

### 🟢 **อักษรสูง** (อักษรที่เขียนให้สูงกว่าเส้นพื้นฐาน)
ทั้งหมด **11 ตัว**  
**ได้แก่**  
ฉ ผ ฝ ห อ ฮ ภ ถ ข ค ต  

---

### 🟡 **อักษรกลาง** (เขียนให้อยู่บนเส้นพื้นฐาน)
ทั้งหมด **21 ตัว**  
**ได้แก่**  
ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อุ อู เอ แอ โอ ไอ ใอ อำ อะ อา อิ อี อึ อื  

---

### 🔴 **อักษรต่ำ** (เขียนให้ต่ำกว่าเส้นพื้นฐาน)
ทั้งหมด **24 ตัว**  
**ได้แก่**  
ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ศ ษ ส ฟ ซ ผ ฝ ด บ ป ม น ล อ ฬ  

---

### 📌 สรุป
- อักษรสูง: 11 ตัว  
- อักษรกลาง: 21 ตัว  
- อักษรต่ำ: 24 ตัว  

> ⚠️ บางตัวอักษรอาจถูกจัดสองกลุ่มได้ เช่น ผ, ฝ ที่อยู่ทั้งกลุ่มสูงและต่ำ เพราะสามารถเขียนได้ทั้งสองแบบขึ้นอยู่กับบริบทในการใช้งาน แต่โดยหลักการจัดกลุ่มทั่วไปจะนับตามลักษณะการเขียนหลักครั้งเดียวให้ชัดเจนก่อน

以下คือคำอธิบายเกี่ยวกับการแบ่งกลุ่มอักษร (พยัญชนะ) ในภาษาไทย ซึ่งแบ่งตามระดับเสียง (tone class) เป็น 3 กลุ่มหลัก ได้แก่ **อักษรสูง** (high class consonants), **อักษรกลาง** (mid class consonants) และ **อักษรต่ำ** (low class consonants) การแบ่งนี้มีความสำคัญสำหรับการกำหนดวรรณยุกต์ (tone) ในคำภาษาไทย โดยพยัญชนะไทยทั้งหมดมี 44 ตัว (รวมตัวที่ไม่ค่อยใช้อย่าง ฃ และ ฅ) และแบ่งดังนี้:

### 1. **อักษรสูง** (High class consonants)
- **จำนวน**: 11 ตัว
- **รายชื่อ**: ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห
- **ลักษณะ**: มักเป็นเสียงแปร่ง (aspirated) หรือเสียงเสียดแทรก (fricative) เช่น เสียง "ข" (kh), "ฉ" (ch), "ห" (h) เป็นต้น ตัว ฃ ไม่ค่อยใช้ในภาษาไทยสมัยใหม่ แต่ยังนับรวมอยู่

### 2. **อักษรกลาง** (Mid class consonants)
- **จำนวน**: 9 ตัว
- **รายชื่อ**: ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ
- **ลักษณะ**: มักเป็นเสียงก้อง (voiced) หรือเสียงไม่แปร่ง เช่น เสียง "ก" (k), "จ" (c), "อ" (อ่าง) เป็นต้น ตัว ฎ และ ฏ มักใช้ในคำที่มาจากภาษาบาลี-สันสกฤต

### 3. **อักษรต่ำ** (Low class consonants)
- **จำนวน**: 24 ตัว
- **รายชื่อ**: ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ
- **ลักษณะ**: กลุ่มนี้มีจำนวนมากที่สุด รวมทั้งเสียงแปร่งและไม่แปร่ง เช่น เสียง "ค" (kh), "ง" (ng), "ฮ" (h) เป็นต้น ตัว ฅ ไม่ค่อยใช้ในภาษาไทยสมัยใหม่ แต่ยังนับรวมอยู่

### ข้อสังเกตเพิ่มเติม
- **รวมทั้งหมด**: 11 + 9 + 24 = 44 ตัว ซึ่งครอบคลุมพยัญชนะไทยทั้งหมด
- **การใช้งาน**: การแบ่งกลุ่มนี้ใช้ในการกำหนดวรรณยุกต์ (เช่น เสียงเอก โท ตรี จัตวา สามัญ) เมื่อผสมกับสระและวรรณยุกต์ เช่น คำที่ขึ้นต้นด้วยอักษรสูงมักมีวรรณยุกต์แตกต่างจากอักษรต่ำ
- **ตัวที่ล้าสมัย**: ฃ (ขวด) และ ฅ (คน) ไม่ค่อยใช้ในภาษาไทยปัจจุบัน แต่ยังคงนับในระบบอย่างเป็นทางการ
- **แหล่งอ้างอิง**: การแบ่งนี้มาจากระบบภาษาไทยมาตรฐานตามราชบัณฑิตยสภา หากต้องการศึกษาลึกกว่านี้ แนะนำดูหนังสือไวยากรณ์ไทยหรือเว็บไซต์ทางการ

หากคุณมีคำถามเพิ่มเติม เช่น ตัวอย่างการใช้หรือการออกเสียง สามารถถามได้เลยครับ! 😊

ในภาษาไทย อักษรสูง กลาง ต่ำ เป็นการจัดกลุ่มเสียงของพยัญชนะตามระดับเสียงที่ออก ซึ่งแตกต่างกันไปตามตำแหน่งของเสียงในคำ โดยแบ่งออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ ดังนี้:

1. อักษรสูง (เสียงสูง)  
เป็นกลุ่มเสียงที่ออกเสียงสูงและเด่น ได้แก่  
- ข (ขอ)  
- ฃ (ฃอ) – ใช้ในคำโบราณเท่านั้น  
- ฉ (ฉอ)  
-ฐ (ฐอ)  
- ถ (ถอ)  
- ผ (ผอ)  
- ฝ (ฝอ)  
- ศ (ศอ)  
- ษ (ษอ)  
- ส (สอ)  
- ห (หอ)

จำนวนตัวอักษรสูงในปัจจุบัน รวมที่ใช้เป็นปกติ คือ 11 ตัว (โดย ฃ ยกเว้นในบางกรณีอาจไม่ใช้แล้ว)

2. อักษรกลาง (เสียงกลาง)  
เป็นกลุ่มเสียงที่ออกเสียงปกติ ไม่มีการเน้นเสียงสูงหรือต่ำ เป็นกลุ่มที่ใช้กันมากที่สุด เช่น  
- ก (กอ)  
- จ (จอ)  
- ด (ดอ)  
- ต (ตอ)  
- บ (บอ)  
- ป (ปอ)  
- อ (ออ)  
- ค (คอ)  
- ง (งอ)  
- ฯ (มักเป็นอักษรหางเสียง) เช่น ฯลฯ

จำนวนในกลุ่มนี้คือประมาณ 10 ตัวหลัก ๆ

3. อักษรต่ำ (เสียงต่ำ)  
เป็นกลุ่มออกเสียงต่ำ หรือเสียงเบา ได้แก่  
- ฎ (ฎอ)  
- ฏ (ฏอ)  
- ฐ (ฐอ)  
- ฑ (ฑอ)  
- ฒ (ฐอ)  
- ณ (ณอ)  
- ท (ทอ)  
- ธ (ธอ)  
- ม (มอ)  
- ย (ยอ)  
- ล (ลอ)  
- ว (วอ)  
- ร (เร)  
- ฬ (ฬอ)  

จำนวนอักษรในกลุ่มต่ำประมาณ 14 ตัว

**หมายเหตุ:** ตัวอักษรในภาษาไทยมีทั้งหมด 44 ตัว (ไม่นับตัวอักษรที่ใช้ในภาษาอีสาน/ท้องถิ่น ที่บางครั้งอาจมีเพิ่ม) ซึ่งแต่ละกลุ่มอาจไม่เข้มงวดเท่ากับการจัดกลุ่มตามเสียงในวิชาการเสียงภาษาไทย แต่ที่กล่าวมานี้เป็นการจัดกลุ่มแบบเข้าใจง่ายตามเสียงพื้นฐานของแต่ละอักษรในภาษาไทยค่ะ

ในภาษาไทย อักษรสามารถแบ่งตามระดับเสียงออกเป็น **3 กลุ่ม** ดังนี้:

### 1. **อักษรสูง** (9 ตัว)
อักษรที่ใช้กับคำเป็นได้เฉพาะเสียงเอกและโท (ไม่มีเสียงสามัญ)  
ได้แก่:
- **ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห**

### 2. **อักษรกลาง** (9 ตัว)
อักษรที่ใช้ได้กับเสียงสามัญ เอก โท ตรี และจัตวา  
ได้แก่:
- **ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ**

### 3. **อักษรต่ำ** (24 ตัว)
อักษรที่ใช้กับเสียงสามัญได้ และต้องการเครื่องหมายเอกโทเพื่อเปลี่ยนระดับเสียง  
แบ่งเป็น 2 ประเภท:
- **อักษรต่ำเดี่ยว** (10 ตัว):  
  **ค ฅ ฆ ช ซ ฌ ฑ ฒ ท ธ พ ฟ ภ ฮ**  
- **อักษรต่ำคู่** (14 ตัว) *([คู่กับอักษรสูง](https://shorturl.at/HJPT2))*:  
  **ง ญ ณ น ย ร ล ว ฬ ม ณ**  

### หมายเหตุ:
- ฃ (อักษรสูง) และ ฅ (อักษรต่ำ) ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว  
- อักษรต่ำคู่สามารถแปลงเป็นเสียงสูงได้ด้วยการเติม **ไม้หันอากาศ (◌้)** เช่น "ค่า" (ตรี) จาก "คา" (สามัญ)  

หากนับเฉพาะที่ใช้งานทั่วไป:  
- สูง 9 ตัว | กลาง 9 ตัว | ต่ำ 24 ตัว (รวมเดี่ยวและคู่)

**อักษรสูง** มี 11 ตัว ได้แก่ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห

**อักษรกลาง** มี 9 ตัว ได้แก่ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ

**อักษรต่ำ** มี 24 ตัว แบ่งเป็น 2 ประเภทคือ อักษรต่ำคู่ และ อักษรต่ำเดี่ยว
*   อักษรต่ำคู่ มี 14 ตัว ได้แก่ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ท ธ พ ฟ ภ ฮ
*   อักษรต่ำเดี่ยว มี 10 ตัว ได้แก่ ฉ ฃ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห ง ญ ณ น ม ย ร ล ว ฬ

อักษร สูง มี 11 ตัว เริ่มต้นด้วย "อ threading" หims ตัวอย่างเช่นะ ฮTre, ท, ดे, ฎ เป็นต้น
อักษร กลาง มี 24 ตัว เริ่มต้นด้วยย คำนึง ตัวอย่างเช่น พะทะบอ Pursue, ลผห,awad, เพราะว่า เป็นต้น
อักษร ต่ำ มี 11 ตัว เริ่มต้นด้วยง คำนึง่อ ตัวอย่างเช่น จริงsatOverela เป็นต้น

ในภาษาไทย พยัญชนะไทย 44 ตัว แบ่งออกเป็น **3 กลุ่มตามระดับเสียง (อักษรนำ)** ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดเสียงวรรณยุกต์ในคำ **แต่ละกลุ่มและรายละเอียดมีดังนี้:**

1.  **อักษรกลาง (Middle Class Consonants - 9 ตัว):**
    *   พยัญชนะที่ให้เสียงพื้นฐาน (คำเป็น) มักทำให้พยางค์มี **เสียงสามัญ** เมื่อไม่มีวรรณยุกต์กำกับ และเป็นฐานสำคัญในการผันเสียงสูงต่ำตามวรรณยุกต์ต่อไป
    *   **ตัวอักษร:**
        *   ก (`k`)
        *   จ (`j`)
        *   ด (`d`)
        *   ฎ (`d`) *(ออกเสียงเหมือน ด)*
        *   ต (`t`)
        *   ฏ (`t`) *(ออกเสียงเหมือน ต)*
        *   บ (`b`)
        *   ป (`p`)
        *   อ (`ʔ` - เสียงหยุดที่ลำคอ / ตัวสะกด / ตัวอักษรนำในคำควบแท้)

2.  **อักษรสูง (High Class Consonants - 11 ตัว):**
    *   มักมีลักษณะเสียง **ไม่ก้อง (เสียงฝอย)** ตั้งแต่ต้น เช่น ข, ถ, ผ หรือเป็นเสียงเสียดแทรก (เสียงหนัก) เช่น ห, ศ, ษ, ส
    *   พยางค์ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรสูงและเป็น **"คำเป็น"** จะออกเสียง **"จัตวา"** โดยธรรมชาติเมื่อไม่มีวรรณยุกต์ (พ่นลมหนัก) และเสียงไขว้ระหว่างวรรณยุกต์เมื่อต้องการ "เสียงเอก" หรือ "เสียงตรี" เป็นเรื่องปกติ
    *   **ตัวอักษร:**
        *   ข (`kh`)
        *   ฃ (`kh`) *(เลิกใช้)*
        *   ฉ (`ch`)
        *   ถ (`th`)
        *   ฐ (`th`) *(ออกเสียงเหมือน ถ)*
        *   ผ (`ph`)
        *   ฝ (`f`)
        *   ศ (`s`)
        *   ษ (`s`) *(ออกเสียงเหมือน ศ)*
        *   ส (`s`)
        *   ห (`h`)

3.  **อักษรต่ำ (Low Class Consonants - 24 ตัว):**
    *   เป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดค่ะ โดยแบ่งย่อยได้เป็น **คู่ (`คู่เสียง`) และไม่คู่ (เดี่ยว)**
    *   **คู่เสียง (Paired):** มีคู่เสียงที่ไม่ก้อง ก้องคู่กันกับอักษรกลาง/สูง (14 ตัว)
        *   ค (`kh`) คู่กับ ข
        *   ฅ (`kh`) *(เลิกใช้)* คู่กับ ฃ
        *   ช (`ch`) คู่กับ ฉ
        *   ซ (`s`) คู่กับ ส
        *   ฌ (`ch`) *(ออกเสียงเหมือน ช)* คู่กับ ฉ
        *   ฑ (`th`) *(บางคำออกเสียงเหมือน ท)* คู่กับ ถ, ฐ
        *   ฒ (`th`) *(ออกเสียงเหมือน ค)* คู่กับ ถ, ฐ
        *   ท (`th`) คู่กับ ถ, ฐ
        *   ธ (`th`) *(ออกเสียงเหมือน ท)* คู่กับ ถ, ฐ
        *   พ (`ph`) คู่กับ ผ
        *   ภ (`ph`) *(ออกเสียงเหมือน พ)* คู่กับ ผ
        *   ฟ (`f`) คู่กับ ฝ
        *   ฮ (`h`) คู่กับ ห
        > *หมายเหตุ:* อักษรต่ำคู่เสียง ให้เสียงค่อนข้าง **ไม่ก้อง (มีลม)**
    *   **ไม่คู่ / เดี่ยว (Unpaired):** ไม่มีเสียงพ่นลมจัดจ้าน (10 ตัว)
        *   ง (`ng`)
        *   ญ (`y`) *(บางตำราถือเป็นคู่กับ ย เล็กน้อย)*
        *   น (`n`)
        *   ณ (`n`) *(ออกเสียงเหมือน น)*
        *   ม (`m`)
        *   ย (`y`)
        *   ร (`r`)
        *   ล (`l`)
        *   ว (`w`)
        *   ฬ (`l`) *(ออกเสียงเหมือน ล)*
    *   พยางค์ที่ขึ้นต้นด้วยอักษรต่ำและเป็น **"คำเป็น"** จะออกเสียง **"เอก"** โดยธรรมชาติเมื่อไม่มีวรรณยุกต์

**สรุป:**

| กลุ่มอักษรนำ | จำนวน | ลักษณะเสียงหลัก                             | รายการอักษร (พร้อมเสียงอ่านพื้นฐาน)                     |
| :------------- | :---- | :------------------------------------------ | :----------------------------------------------------- |
| **กลาง**       | **9**  | เสียงสามัญโดยธรรมชาติ                         | ก (k) จ (j) ด/ฎ (d) ต/ฏ (t) บ (b) ป (p) อ (ʔ/-)      |
| **สูง**        | **11** | เสียงจัตวาโดยธรรมชาติ (พ่นลม/เสียงหนัก) | ข/ฃ (kh) ฉ (ch) ถ/ฐ (th) ผ (ph) ฝ (f) ศ/ษ/ส (s) ห (h) |
| **ต่ำ**        | **24** | เสียงเอกโดยธรรมชาติ                          | **คู่เสียง (14):** ค/ฅ (kh), ช/ฌ (ch), ซ (s), ฑ/ฒ/ท/ธ (th), พ/ภ (ph), ฟ (f), ฮ (h) <br> **เดี่ยว (10):** ง (ng), ญ (y), น/ณ (n), ม (m), ย (y), ร (r), ล/ฬ (l), ว (w) |

**ข้อควรทราบเพิ่มเติม:**

*   **อักษรนำตัวเดียว ไม่ผสม:** การแบ่งกลุ่มนี้มองที่ **อักษรต้นพยางค์ตัวแรกตัวเดียว** ไม่เกี่ยวกับอักษรต้นตัวหลังในคำผสม
*   **กฎอ้างอิงทันที:** อักษรตัวที่ "เป็นพยัญชนะต้น" ของคำ จะต้องยึดหลักระดับเสียงของ *ตัวมันเองหนึ่งตัวนั้น*
*   **เสียงวรรณยุกต์:** เสียงวรรณยุกต์สูงต่ำ (สามัญ, เอก, โท, ตรี, จัตวา) เกิดจาก **"เสียงอักษรนำ, การเป็นคำตาย-คำเป็น, รูปวรรณยุกต์ที่กำกับ"** มาร่วมกำหนด
*   **อักษรเลิกใช้:** ฃ (Kho Khuat) และ ฅ (Kho Khon) ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว แต่ยังนับรวมในกลุ่มสูงและต่ำตามลำดับค่ะ

รู้ระดับเสียงของอักษรนำจะเป็นรากฐานใหญ่ช่วยให้เข้าใจระบบเสียงและหลักเกณฑ์ผันวรรณยุกต์ในภาษาไทยได้อย่างถูกต้องค่ะ 😊

ในภาษาไทย ตัวอักษร (สระ) ถูกแบ่งออกเป็น **3 กลุ่มหลัก** ด้วยตำแหน่งจริงของเสียงสระ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการวางตัวของสระเมื่อเขียนอยู่ต่อจากสระฐาน (สระอา, อิ, อุ ฯลฯ) ตามประเภทของโหตุ (ผลตัวอักษรหลัก ที่ส่งผลต่อการวางสระ) ดังนี้:

---

### **1. สระสูง (สูง)**
*หมายถึงสระที่พูดด้วยเสียงสระที่สูง อยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุด *  
**ตัวอักษรสระ:**  
- ิ (สระอิ)  
- ี (สระอี)  
- ึ (สระอุ)  
- ื (สระออ)  
- ุ (สระอุ)  
- ู (สระโอ)  
- ี (สระอี)  
- ิ้ (สระอิเรา)  
- ิ่ (สระอิเราสั้น)  

**จำนวนตัวอักษร:** 8 ตัว  
**ตัวอย่างการใช้:**  
- สระอิ (ิ) ด้วยโหตุสูง เช่น ขิม (ขิ + ม)  
- สระอี (ี) ด้วยโหตุสูง เช่น ตี (ติ + ม)  

---

### **2. สระกลาง (กลาง)**
*หมายถึงสระที่พูดด้วยเสียงสระที่อยู่ในระดับกลาง *  
**ตัวอักษรสระ:**  
- ั (สระอา)  
- ึ (สระอุ)  
- ๊ (สระอื่นที่ไม่มีเสียง)  
- ี (สระอี)  
- ึ (สระอุ)  
- ็ (สระอื่นที่ไม่มีเสียง)  

**จำนวนตัวอักษร:** 7 ตัว  
**ตัวอย่างการใช้:**  
- สระอา (ั) ด้วยโหตุกลาง เช่น หมั่น (หมั + น)  
- สระอื่น (๊) เช่น ปัจจุบัน (ปัจจุ + บัน)  

---

### **3. สระต่ำ (ต่ำ)**
*หมายถึงสระที่พูดด้วยเสียงสระที่ต่ำลงมา *  
**ตัวอักษรสระ:**  
- ้ (สระอื่นที่ต่ำ)  
- ั (สระอา)  
- ี (สระอี)  
- ึ (สระอุ)  
- ื (สระออ)  
- ัลึก (สระอา)  
- ็ลึก (สระอื่นที่ต่ำ)  

**จำนวนตัวอักษร:** 7 ตัว  
**ตัวอย่างการใช้:**  
- สระอื่นที่ต่ำ (้) เช่น แม่ (ม + ้)  
- สระอี (ี) ด้วยโหตุต่ำ เช่น ถีบ (ถิ + บ)  

---

### **การแบ่งตามโหตุ (Constructor):**
ในตัวอักษรไทย คำว่า "สูง", "กลาง", และ "ต่ำ" ไม่ใช่หมายถึงตัวอักษรโดยตรง แต่หมายถึง **แบบจำลองการวางสระ** ตามประเภทของสระฐาน (สระอา, อิ, อุ) และ **โหตุ** (ผลจากตัวอักษรหลัก ที่กำหนดให้สระอยู่ในระดับสูง, กลาง หรือต่ำ)  
- **โหตุสูง (รุ่ง):** เสียงสระจะอยู่ด้านบน  
- **โหตุกลาง (ทั่วไป):** เสียงสระจะอยู่ระดับเล็กน้อย  
- **โหตุต่ำ (ร่วง):** เสียงสระจะอยู่ด้านล่าง  

**ตัวอย่าง:**  
- "สุข" (สูง + ข): สระอุ (ู) อยู่ด้านบน  
- "มั่น" (กลาง + น): สระอา (ั) อยู่ระดับกลาง  
- "แม่" (ต่ำ + า): สระอื่น (้) อยู่ด้านล่าง  

---

### สรุป:
- **สระสูง**: 8 ตัว ด้วยโหตุสูง  
- **สระกลาง**: 7 ตัว ด้วยโหตุกลาง  
- **สระต่ำ**: 7 ตัว ด้วยโหตุต่ำ  

ทั้งนี้ การแบ่งนี้จะถูกใช้ในขณะเขียนและอ่านตัวอักษรไทย โดยขึ้นอยู่กับ **การจับคู่กับตัวอักษรหลัก (สรี) และสระฐาน** ซึ่งมีความซับซ้อนในการใช้งาน สามารถดูเพิ่มเติมได้จากแบบจำลองการวางตัวของสระในตัวอักษรไทย เช่น บทเรียนภาษาไทยพื้นฐานหรือพจนานุกรมภาษาไทย.

ในภาษาไทย อักษรสามารถแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามความสูง คือ อักษรสูง อักษรกลาง และอักษรต่ำ ดังนี้

**1. อักษรสูง (High-Ascending Tone)**

*   **จำนวน:** 8 ตัว
*   **ตัวอักษร:** ก ข ค ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ฤ ล ฬ อ ฮ

**2. อักษรกลาง (Medium-Ascending Tone)**

*   **จำนวน:** 32 ตัว
*   **ตัวอักษร:** จ ฉ ช ซ ฌ ญ ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ฤ ล ฬ อ

**3. อักษรต่ำ (Low-Ascending Tone)**

*   **จำนวน:** 16 ตัว
*   **ตัวอักษร:** ก ข ค ฆ ฎ ฏ ฐ ฑฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ฤ ล ฬ

**หมายเหตุ:**

*   ตัวอักษรบางตัวสามารถอยู่ในกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งได้ ขึ้นอยู่กับวรรณยุกต์ที่ใช้ (เช่น สระ)
*   การจำแนกประเภทอักษรเป็นประโยชน์ในการศึกษาไวยากรณ์ภาษาไทย และช่วยให้เข้าใจการอ่านและการเขียนได้อย่างถูกต้อง

หวังว่าข้อมูลนี้จะเป็นประโยชน์นะคะ!

อักษรไทยแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มตามลักษณะการเขียน ดังนี้:

## **อักษรสูง (9 ตัว)**
ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง จ ฉ

## **อักษรกลาง (24 ตัว)**  
ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม

## **อักษรต่ำ (9 ตัว)**
ย ร ล ว ศ ษ ส ห อ

**รวมทั้งหมด 42 ตัว**

การแบ่งกลุ่มนี้สำคัญสำหรับการกำหนดเสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทย โดยอักษรแต่ละกลุ่มจะมีกฎการออกเสียงวรรณยุกต์ที่แตกต่างกันเมื่อใช้กับสระและวรรณยุกต์ต่างๆ

**อักษรไทย 44 ตัว** ถูกจัดเป็น “อักษรสูง – อักษรกลาง – อักษรต่ำ” ตามหลักการกำหนดโทนเสียง (tone‑rules) ของภาษาไทย  
(ข้อมูลอ้างอิงจาก “ราชบัณฑิตยสถาน – พจนานุกรมอักขระไทย”)

| ชั้น | จำนวนตัวอักษร | รายชื่อ (ตามลำดับอักขระ) |
|------|----------------|---------------------------|
| **อักษรสูง** (High‑class) | **12 ตัว** | **ข – ฉ – ช – ซ – ฆ – ถ – ผ – ฝ – ศ – ษ – ห – ฮ** |
| **อักษรกลาง** (Mid‑class) | **24 ตัว** | **ก – จ – ด – ต – บ – ป – อ – ง – น – ม – ย – ร – ล – ว – ฎ – ฏ – ฑ – ฒ – ฐ – ฑ – ฒ – ณ – ภ – ฟ – ภ**  (อธิบายต่อด้านล่าง) |
| **อักษรต่ำ** (Low‑class) | **8 ตัว** | **ค – ฅ (อักษรโบราณ) – ฌ – ญ – ฌ – ฦ – ภ – ฮ** |

> **หมายเหตุ**  
> 1. **อักษรโบราณ** (ฅ, ฆ, ฦ) ยังคงอยู่ในตารางอักขระของ Unicode แต่ไม่ได้ใช้ในการเขียนปัจจุบัน → จึงใส่ไว้ในกลุ่ม “ต่ำ” (หรือ “กลาง”) ตามความเป็นมาของการจัดตำแหน่งอักษร.  
> 2. รายชื่อในคอลัมน์ “อักษรกลาง” มีจำนวนถึง 24 ตัว เพราะบางอักษร (เช่น **ภ, ฟ, ภ**) ถูกจัดเป็น “กลาง” แม้ว่าเสียงพยัญชนะของมันจะดูคล้ายกับอักษร “ต่ำ” ในการออกเสียงจริง‑จริง แต่ตามกฎโทนเสียงของไทยพวกมันถือเป็น “กลาง”.  
> 3. ตารางต่อไปนี้แสดงอักขระทั้งหมดพร้อมชั้น (high‑mid‑low) อย่างชัดเจน → จะช่วยให้คุณเห็นการจัดประเภทได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

---

### ตารางเต็ม (44 ตัว) พร้อมชั้น

| อักษร | ชื่อ (ตามพจนานุกรม) | ชั้น |
|-------|----------------------|------|
| ก | กอไก่ | กลาง |
| **ข** | ขอไข่ | สูง |
| ค | คอแคน | ต่ำ |
| **ฆ** | ฆาตกร | สูง |
| ง | งู | กลาง |
| จ | จอ | กลาง |
| **ฉ** | ฉัมภีร์ | สูง |
| **ช** | ชะอู | สูง |
| **ซ** | ซอ | สูง |
| **ฌ** | ฌาน | ต่ำ |
| ญ | ยันวิเศษ (ญ) | กลาง |
| ฎ | ฎีกา | กลาง |
| ฏ | ฏาน | กลาง |
| **ฐ** | ฐาน | กลาง |
| **ฑ** | ฑาน | กลาง |
| **ฒ** | ฒา | กลาง |
| ณ | ณ นคร | กลาง |
| ด | ดู | กลาง |
| ต | ตา | กลาง |
| **ถ** | ถาม | สูง |
| ท | ทอ | กลาง |
| ธ | ธน | กลาง |
| น | นา | กลาง |
| บ | บูร | กลาง |
| ป | ปู | กลาง |
| **ผ** | ผ้า | สูง |
| **ฝ** | ฝัน | สูง |
| พ | พูด | กลาง |
| ฟ | ฟ้า | กลาง |
| **ภ** | ภูมิ | กลาง |
| ม | ม้า | กลาง |
| ย | ยาย | กลาง |
| ร | รา | กลาง |
| ล | ลา | กลาง |
| ว | วา | กลาง |
| **ศ** | ศาล | สูง |
| **ษ** | ษณะ | สูง |
| **ส** | สระ | สูง |
| **ห** | หมา | สูง |
| ฬ | ฬังกา | ต่ำ |
| อ | อ่าง | กลาง |
| **ฮ** | ฮีโร่ | สูง |
| ฦ | ฦก (อักษรโบราณ) | ต่ำ |
| **ฅ** | ฅอ (อักษรโบราณ) | ต่ำ |

---

### สปสังเขป

| ชั้น | จำนวน | ตัวอย่าง |
|------|--------|----------|
| **อักษรสูง** | **12** | ข, ฉ, ช, ซ, ฆ, ถ, ผ, ฝ, ศ, ษ, ห, ฮ |
| **อักษรกลาง** | **24** | ก, จ, ด, ต, บ, ป, อ, ง, น, ม, ย, ร, ล, ว, ฎ, ฏ, ฐ, ฑ, ฒ, ณ, พ, ฟ, ภ, ฦ* |
| **อักษรต่ำ** | **8** | ค, ฅ, ฌ, ญ, ฦ, ฬ, ฦ (โบราณ) ฆ* |

\* หมายเหตุเกี่ยวกับอักษรโบราณ – บางอักษรอาจพบได้เฉพาะในตำราประวัติศาสตร์หรือการอ่านคัมภีร์โบราณ; ในการเขียนสมัยใหม่อักษรเหล่านี้มักไม่ใช้ แต่ยังคงอยู่ในตาราง Unicode ของอักขระไทย

---

> **วิธีใช้ข้อมูลนี้**  
> - เมื่อเรียนหรือสอน **กฎโทนเสียง** (tone‑rules) ให้จำว่าอักษร “สูง” ทำให้เสียงสูง (high tone) หากสระสั้น; “ต่ำ” ทำให้เสียงต่ำ (low tone) หากสระสั้น; “กลาง” ให้เสียงตามกฎอื่น ๆ.  
> - ในการออกแบบ **ฟอนต์** หรือ **การประมวลผลข้อความ** (text‑processing) ใส่ใจให้เครื่องมือจัดกลุ่มตามชั้นเหล่านี้เพื่อให้การแปลงเสียงหรือการใส่วรรณยุกต์ทำงานถูกต้อง.  

หากคุณต้องการข้อมูลเพิ่มเติม (เช่น ตาราง Unicode, ตัวอย่างคำที่ใช้แต่ละชั้น, หรือสูตรคำนวณโทนเสียง) อย่าลังเลบอกมาได้เลย!